مدیران بدهی!

عرفان حاج‌بابایی: بدهی پشت بدهی و پنهان شدن پشت نام باشگاه های بزرگ.این تمام کاری است که مدیران در دو باشگاه پرسپولیس و استقلال انجام می دهند.سالیان سال است مدیرانی وارد این دو باشگاه شده اند که به قول معروف”از کیسه خلیفه” خرج کرده اند و برای اینکه در زمان حضور خودشان در 2 باشگاه دل هواداران را به دست بیاورند دست به کارهایی زده اند که انتهایش شده بدهی های انباشته.این رویه هنوز هم که هنوز است ادامه دارد اما سوالی که بدون شک ممکن است سوال خیلی از علاقمندان به فوتبال باشد این است که این مدیران چرا و بر اساس کدام ماده و قانون و بند و تبصره می آیند،خرج می کنند،هزینه روی دست باشگاه می گذارند و در نهایت با کوهی از بدهی باشگاه را ترک می کنند؟چرا هیچ کدام از این مدیران مواخذه نمی شوند و فصلی نیست که باشگاه های پرسپولیس و استقلال شکایتی نداشته باشند و فصلی نیست که تن و بدن هواداران دو تیم از محرومیت،کسر امتیاز و سقوط به دسته پایین تر بلرزد. اگر شرایط برای مدیریت کردن،این است که بیایی و پول بیت المال هزینه کنی که در فوتبال پر است از این مدیران.

این دو راهکار فوتبال ایران را نجات می‌دهد؟

در این بین، صاحب نظران معتقدند که وجود دو دلیل عمده باعث شده که چنین ضعف های مفرطی در عرصه مدیریتی گریبانگیر فوتبال ایران و بالاخص دو باشگاه بزرگ پایتخت بشود.

در درجه اول عدم وجود یک برنامه ریزی جامع و بلندمدت برای پیشبرد اهداف باشگاه ها، یکی از اصلی ترین عوامل خرج های بی حساب و کتاب مدیران و تحمیل بدهی هایی است که هر چند وقت یک بار همانند زخمی چرکین سر باز می کند کار باشگاه ها را به کمیته های انضباطی داخلی و خارجی می کشاند. مدیرانی که معمولا عمر مدیریتی شان بسیار کوتاه است و در بهترین حالت یکی دو سال بر مسند مدیرعاملی تکیه می زنند، هیچ برنامه و طرح بلندمدتی ندارند و با خود می گویند در همین مدت کوتاهی که هستیم، قراردادهای کلان و بزرگ ببندیم چرا که در آینده ای نزدیک، شخصی دیگر جای ما را می گیرد و اوست که باید به فکر تامین منابع مالی این قراردادها و پروژه ها برای تسویه حساب باشد. چنین رویکرد و نگاهی در عرصه مدیریت فوتبال یکی از مهم ترین آفت های موجود است و راه مقابله با آن، ایجاد امنیت شغلی برای مدیران و ایجاد امکان برنامه ریزی بلند مدت با استفاده از افراد خبره در این حوزه است تا در مصرف منابع مالی محدود باشگاه ها صرفه جویی صورت پذیرد.

همچنین مورد تاثیرگذار دیگر در این میان، نقش نهادهای نظارتی در پیگیری خرج ها و حسابرسی از باشگاه ها است. تا زمانی که مدیران و مسئولان فعال در امر باشگاه داری، سایه بلند این نظارت را چه از سوی نهادهای داخل فوتبال و چه از سوی نهادهای قضایی خارج از فوتبال بر سر خود حس نکنند، قطعا تغییری جدی در رفتارهای مدیریتی و مالی شان حاصل نخواهد شد.

این یک اصل پذیرفته شده است که هرکجا ثروت کلانی انباشته باشد و نظارت دقیقی هم بر آن وجود نداشته باشد، بیم فساد می رود. پس همانطور که اصلاح الگوی مدیریت ورزشی در عرصه باشگاه داری بسیار لازم است، تقویت و گسترش نقش نهادهای نظارتی در این حوزه هم از اهمیتی انکار ناپذیر برخوردار است تا پیش از این،منابع مالی موجود در کشور به هدر نرود.

بیشتر بخوانید: گلزن استقلالی ها در دربی هم کرونایی می شود؟

254 251